IV. Być prawdziwym sobą

Cześć , na początku chciałbym bym Wam podziękować za dotychczasowe wsparcie , a jednocześnie prosić o komentarze i polecanie mnie znajomym .Myślę ,że ta notka szczególnie Was zaskoczy choć niestety jest dość krótka. Pozdrawiam Rose

Rozdział 4

Draco z paniką w oczach zaczął się zastanawiać co takiego powinien zrobić? Odebrać ? Nie ,to wykluczone. Nie odebrać ? Jak się z tego wytłumaczy , przecież ona na pewno wie ,że ma jej telefon. Ślizgon nacisnął zieloną słuchawkę.

-Cholera co ja zrobiłem ?! –warknął

-Halo ? – odezwał się głos po drugiej stronie słuchawki.

-Halo? – odpowiedział chłopak.

-Draco ?! Ty masz mój telefon ?-odezwała się dziewczyna.

-Hermiona ? Myślałem ,że to Ginny.

-Czy to ważne ? Gdzie jesteś ? – zapytała.

-No w tej kawiarni co wczoraj. – odpowiedział lekko zmieszany tą sytuacją.

-Dobra , czekaj tam na mnie , zaraz będę.

-Ja … , no ok. czekam. – zdziwiły go jego własne słowa. Przecież miał ją trochę pomęczyć z tą komórką , chciał  żeby się fatygowała . Przerwał połączenie i poczuł jak pocą mu się dłonie. Chciał się trochę odprężyć więc zamówił ognistą whisky. Wtedy jak burza , wpadła Hermiona i nic nie mówiąc podeszła do niego złapała go za koszulę i przyciągnęła do siebie. Nie wiedział kiedy to się stało ,ale zaczęła go całować i to jeszcze tak jak nikt inny dotychczas tego nie robił. Kiedy się od siebie odsunęli , Draco zdziwiony otworzył usta i zdołał jedynie wyszeptać :

- Dlaczego ?

- Ponieważ musisz wstawać Draco.- odpowiedziała dziwnym głosem.

- Co ?

-Wstawaj Smoku,  ile mam cię budzić ?!-powiedziała Hermiona , która zaraz potem przeobraziła się w Pansy.

- Pansy ?!

- Tak , a kogo się spodziewałeś księcia Zabiniego , wiecznego śpiocha?! Ciebie przyszłam obudzić pierwszego , bo ty zawsze najdłużej zajmujesz łazienkę. – odpowiedziała z szerokim uśmiechem.

- Czyli to był sen …- powiedział półszeptem. - I ja wcale nie zajmuję łazienki najdłużej , to Diabeł , a potem zwala wszystko na mnie .

- Tak , tak oczywiście , wstawaj nie gadaj , idę po Blaise’a -oznajmiła i wyszła z pokoju Dracona Malfoy’a.

- Czyli to był tylko sen ? W sumie tak jest lepiej ..., chociaż jej włosy pachniały lawendą , a usta smakowały malinami… Co ja do Salazara wygaduje !? To tylko chwilowe zamroczenie ot , takie jak ich wielu . Otrząśnij się , rozumiesz ? – ślizgon zaczął się teraz poważnie zastanawiać nad tym , że odkąd spotkał tę kujońską ,ale śliczną , znaczy całkiem przeciętną gryfonkę zaczął gadać do siebie .

- Popadnę w paranoję trzeba to jak najszybciej skończyć. To nie ma sensu , co z tego ,że Voldemorta już nie ma. Oni do siebie nie pasują  jak dwa puzzle z innych układanek. To się po prostu nie uda.

Postanowił nie wracać więcej do tematu uroczej Hermiony . Wstał z wielkiego łoża z zieloną ,satynową pościelą i delikatnym ,przezroczystym baldachimem. Nie musiał go nigdy ścielić. Jego służący robili to za niego.  Poszedł do łazienki i ubrał zwykłe jeansy i  zwykły , biały t-shirt. Lubił wygodę , to jedyne czego mu nie zabraniano i nie krytykowano w nim samym.

Nie czekając na nikogo udał się do jadalni na śniadanie. Zawsze takie samo , idealne , pyszne bez żadnej skazy. Miał już dość tego idealizowania i jego wyglądu i charakteru i wszystkiego co miało go w przyszłości dotyczyć. Tak bardzo chciałby wyruszyć w jakąś podróż nie ważne dokąd , chciałby być sam , nie zważając na siebie i na innych być w końcu wolnym. To było jego jedyne i największe marzenie. Nie te pałace ,wygodne łóżka , lawiny dziewczyn biegających za nim , słysząc tylko jego nazwisko. Móc swobodnie wykonywać najprostsze czynności wiedząc ,że tylko on decyduje o sobie. Chciałby być kimkolwiek tylko nie sobą …