I.Pojedyncza łza

Hej , witam to mój pierwszy wpis na blogu. Zobaczymy jak się przyjmie ;) Pierwszy jest dość krótki ale chcę zobaczyć Waszą reakcje dalsze będą dłuższe.Później ustalę co ile czasu będę dodawała posty jeżeli znajdą się czytelnicy moich wypocinek ;P Pozdrawiam i proszę o komentarze
Wasza Rose

Rozdział 1

Mamy zaszczyt poinformować Pannę Hermionę Granger
iż Szkoła Magii I Czarodziejstwa Hogwart zostaje ponownie otwarta.
Chcielibyśmy także zaprosić Pannę w szeregi naszych uczniów.
Jako honorowy uczeń byłaby Głównym Prefektem Naczelnym i
otrzymała wszelkie przywileje.
                 Dyrektor Hogwartu
                Minerva McGonnagal

Hermiona czytała ten list jeszcze wiele razy za nim dotarł do niej sens
zapisanych na nim słów.Nie było jej łatwo , wojna wyryła głęboką rysę
w jej sercu jak i w psychice. Wiedziała , czuła ,że już nie będzie i
nie jest tak jak dawniej.
Przeczesała ręką swoje brązowe loki , odrywając się od bolesnych
wspomnień.Dopiła resztkę swojej kawy i zabrała się do jedzenia ciasta,
kiedy jej uwagę przykuł człowiek siedzący w rogu kawiarni z takim samym
listem co jej.Wysoki blondyn wpatrywał się pustym wzrokiem w pergamin,
a Hermiona dostrzegła łzę ściekającą mozolnie po bladym policzku chłopaka.
Zaskoczyło ją ,że ktoś taki jak Draco Malfoy płacze. Spuściła wzrok , a jednocześnie
czuła , że coś ciągnie ją do tego niego. Nie potrafiła patrzeć bezczynnie
na czyjś smutek.Wzięła swój talerzyk , torbę i ruszyła w kierunku stolika Dracona.
- Cześć , ymm Draco czy coś się stało ?
Chłopak szybkim ruchem otarł łzę i mrugnął kilkakrotnie chcąc bezskutecznie zataić ślady smutku, który go opanował.
- Granger ? Znaczy Hermiona , co ty tu robisz ?! - odparł rzeczywiście zaskoczony obecnością tej dziewczyny.
- Mieszkam , znaczy nie tutaj, tylko niedaleko.
- Aha , ale tak sama i usiądź proszę.
Hermiona dość zaskoczona słowami ślizgona usiadła przy jego stoliku.
- Tak , moi , moi rodzice ja nie zdołałam przywrócić im pamięci.
- Przykro mi , ja nie wiedziałem.
- Nie szkodzi cieszę się ,że żyją , choć z drugiej strony tęsknie za nimi
nie jest mi łatwo ale mam jeszcze przyjaciół , a
Ty co tutaj robisz ?
Draco zwlekał z odpowiedzią na to pytanie , chociaż wiedział ,że musi ,a
raczej powinien na nie odpowiedzieć był jej to winien.
- Odseparowuje się od innych , wiem ,że to może zabrzmieć banalnie
i możesz pomyśleć ,że się użalam jednak ja na to nie zasługuję.
Nie zasługuję by siedzieć nawet tutaj z tobą . Powinienem już dawno zgnić w ziemi razem z innymi śmierciożercami. Nie chciałem tego , ale nie byłem  też dostatecznie odważny i silny by się sprzeciwić . Teraz naprawdę widzę różnice pomiędzy nami.
Brązowowłosa nie wiedziała co odpowiedzieć. Nie spodziewała się z jego strony takiej szczerości.
- To ,że widzisz swoje błędy też jest odwagą. Tylko niemądrzy ludzie nie popełniają błędów.
- Jednak niektóre błędy są niewybaczalne.
- Draco zadam ci jedno pytanie czy zabiłeś jakiegoś człowieka z innego powodu niż obrona  własna , czy sprawiałeś komuś ból który dawał ci przyjemność?
- Nie.- szepnął pod nosem.
- Sam zatem widzisz nie jesteś złym człowiekiem , a wojna zmusza ludzi do wielu decyzji , których z czasem mogą żałować. Ważne jest , aby nie zatracić człowieczeństwa i rozumiejąc swoje błędy chcieć i starać się je naprawić.
- Ty , ja , ludzie nie kłamią mówiąc ,że jesteś wybitnie mądrą osobą. Ja
chciałbym móc być taki jak ty , albo nawet jak Weasley.
Słowa blondyna doprowadziły policzki Hermiony do rumieńców.
Zdziwiła ją także postawa Dracona , nie wiedziała ,że człowiek potrafi
aż tak bardzo się zmienić.Cisza ogarnęła ich oboje. Patrzyli obojętnie
na swoje dłonie jakby mając nadzieję ,że znajdą na nich tematy rozmów.
Hermiona już otwierała usta aby przerwać tę niezręczność ,ale Draco przerwał jej nim zdążyła zacząć.
-Hermiona , mówiąc o naprawianiu błędów... Chciałbym Cię przeprosić
za wszystko , za wyzwiska , poniżanie i wyśmiewanie się z Ciebie ja
na prawdę bardzo tego żałuję i gdybym był mądrzejszy nigdy by do tego wszystkiego nie doszło. Ja ,tak mi przykro.
Gryfonka po raz drugi w jego obecności spłonęła rumieńcem , spuszczając głowę starała się je ukryć pod burzą loków .Chłopak jednak zdążył je zauważyć. Stwierdził z niemałym zaskoczeniem ,że jego dotychczasowy wróg jest całkiem uroczy i sam nie wierzy w to co właśnie pomyślał.
Słowa same wylały się z jego ust.
- Nie zakrywaj ich ,są urocze.
Brawo idioto , - 10000 punktów dla Slytherinu za brak wyczucia i głupotę.
Hermiona przez chwilę zamarła w bezruchu , jednak uśmiechnęła się do niego , ukazując dołeczki w swoich policzkach. Jednak uśmiech zniknął z jej twarzy tak szybko jak się pojawił. Przyczyną tej zmiany nastroju było nagłe trzaśnięcie drzwi kawiarni i oburzone spojrzenie ...